نویسنده و عکاس :اسما رشیدی اکسپرسیونیسم: بیرونی کردن حالات درونی هنرمند اعم از ترس؛اضطراب؛نفرت و...یعنی بتوانیم درونیات خود رااز طریق عکس ب نمایش بگذاریم..   راستشو بخوای درونم پره تشویشه؛همیشه نگران و مضطرب بودم..انقدر سیاهی و خاموشی تو قلبم رخنه کرده بود ک برام شده بود یه کابوس... درونم همیشه مثل این عکس پر بود از وحشت و ترس و شلوغیهایی ک حتی خودم توی اون گم میشدم.. شبا خواب نداشتم.ینی از ترس اینکه خوابهای پریشون ببینم و عز ترس اینکه یهویی با صدای جیغ خودم از خواب بیدار شم بیشتر مواقع نمیخوابیدم.. نمیدونستم باید کجابرم و چکار کنم ک این کابوس لعنتی منو رها کنه؛شاید کسی باورش نشه.اما حتی روزها اون کابوسهای شبانم کنارم بود و هرجا ک میرفتم باهام قدم میزد یه روز اومدم یه کتاب تو حیاط دستم گرفتم ک بخونم و خودمو مشغول کنم..تاشاید کمی ازین ترسم کم بشه.. کتابو باز کردم و تا نصفه رفتم انقدر تو عمق کتاب غرق بودم ک متوجه اطرافم نبودم.. یهو یکی دستشو گذاشت رو شونم؛انقدر ترس داشتم که خشکم زده بود..حتی جرات ب عقب برگشتن رو نداشتم ک ببینم کیه.. همونجا صاف و بی حرکت موندم و قلبم انقدر داشت تندتند ب قفسه سینه م میکوبید ک داشت از جا در میومد حتی نتونستم نفس بکشم..چندثانیه ای ب همون حالت موندم... منتظر بودم همون خوره ک شبا خواب برام نمی ذاشت منو قورت بده و خلاصم کنه؛؛ انقدر سکوت بود ک تنها صدایی ک میشنیدم صدای گرومپ گرومپ قلبم بود. دستشو عز رو شونم ورداشت و از صدای قدم هاش معلوم بود ک داشت میومد روبروم..ازشدت ترس چشامو بستم.دهنم خشکِ خشک شده بود. اینو از ترکهای لبم میشد فهمید انگار خشکسالی بود.. دستام یخ زده بود .هنوز چشام بسته بود ک دستای گرمش دستای یخ زدمو گرفت.. این سکوتِ سخت و سنگین باصدای آروم مادرم شکست..چشامو وا کردم ی کتاب قران دستم داد و رفت... انگار ی آرامش عمیقی تمام وجودمو فرا گرفت..لای قرآن رو باز کردم نوشته بود: ألا بذکرِ اله تطمئنِ القلوب...