گذشت و عفو امیرالمومنین علی علیه السلام می ‏فرمایند: گذشت به همان اندازه که شخص بزرگوار را درست می کند٬ شخص فرومایه را تباه می گرداند.[۱] کسب محبوبیت در پیشگاه پروردگار فقط از راه عبادت و بندگی و اصلاح رابطه بنده و خدا نیست، بلکه از طریق اصلاح رابطه بنده با هم نوعان به ویژه برادران ایمانی نیز میسّر است. برای بخشش گناه دیگران نباید منتظر درخواست عفو او بود. آنچه مهم است، تقویت روابط حسنه و ایجاد صمیمیت بیشتر بین برادران ایمانی است. ازاین رو آن گاه که از سوی خطاکار درخواست بخششی صورت نگرفته است، بخشش ارزشمندتر است؛ زیرا در ایجاد محبّت و صمیمیت تأثیرگذارتر است و بر بزرگواری بخشنده، بیشتر دلالت دارد.[۲] منبع: [۱]. میزان الحکمه: جلد ۷/ صفحه ۴۶۶ [۲]. قرآن، کتاب اخلاق: ص 260