هفتاد و دو سینه سرخ حجرت کردند، با سرور آفتاب بیعت کردند، رفتند و به دریای ابد پیوستند، چون رود، به اصل خویش رجعت کردند.

سعی کن حرص و طمع خانه خرابت نکند، غافل از واقعه روز حسابت نکند، ای که دم می زنی از عشق حسین بن علی، آنچنان باش که ارباب جوابت نکند.

اشکم ز هجر روی تو خوناب شد حسین، مویم ز غصه رشته ی مهتاب شد حسین، هر جا کنار آب نشستم ز داغ تو، از بس که سوختم جگرم آب شد حسین.

چه نسیمی ست که امشب همه جا آکندست.

اردوی محرم به دلم خیمه به پا کرد، دلم را حرم و بارکه خون خدا کرد.

تو شب تاریکی من ماه منی حسین جان.

سقای دشت کربلا.

چقدر نام تو زیباست یا اباعبدالله.

عشق با نام حسین علیه السلام است که معنی دارد.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم: بی گمان حسین دری از درهای بهشت است.

تا قیامت ز قیام تو قیامت برپاست، از قیام تو پیام تو عیان است هنوز.

دلم مست و لبم مست و سرم مست، بخوان ای دل که صبرم رفته از دست.

عمری است نیازمند این درگاهم، یک لحظه گدای خویش دریاب حسین.

تا دل ز غم تو گشت بی تاب حسین، این چشم تهی نگشت از آب حسین.

ای آنکه برات کربلا می خواهی، در دست کرامتش برات است حسین.

این بیرق و سیاهی ماتم مقدس است.

ما که روز شب بسوزیم و گدازیم، دل فقط به عشق مولامون می باریم.

تا هست جهان شور محرم باقیست، ای جلوی جان در همه عالم باقیست.

سالها ما گفتیم از کربلا، از شهید عشق و میدان بلا، از غمش بر سینه بر سر زدیم، بوسه بر گخوا. اصغر زدیم.

آبروی حسین به کهکشان می ارزد، یک موی حسین بر دو جهان می ارزد.

گفتم که بگو بهشت را قیمت چیست، گفتا که حسین بیش از آن می ارزد.

محرم شد از غم، نگاهم کرفت، به سوزانترین اشک، آهم گرفت.

دلی دارم پریشان ابالفضل، همیشه مست و حیران ابالفضل.

فرمانده کل کائنات است حسین، معنای نماز و صلوات است حسین.

بر سینه ام فقط زده سنگ تو را حسین.

دست ز تو نمی کشم تا که وصال من دهی.

پیامبر اکرم:حسین علیه السلام از من است و من از حسین علیه السلام.

سالها گفتیم ما از کربلا از شهید عشق و میدان بلا از غمش بر سینه و بر سر زدیم بو بر گهوار اصغر زدیم باز هم گفتیم، مظلوم ما حسین.

شمع ها از پای تا سر سوخته، مانده یک پروانه ی سر سوخته.

گرچه دوریم به یاد تو سخن می گوییم.