در زیر خیمه اش همه یک خانواده ایم.

محرم ماه عاشورا است و شهید شش ماهه.

محرم ماه داغ برادر است و سرداری که مشک بر دندان در راه خیمه های کودکان تشنه آسمانی گام برمی‌دارد.

دست ز تو نمی کنم تا که وصال من دهی.

خدایا شفاعت امام حسین علیه السلام را روز ورود در صحنه محشر به من روزی کن.

تا دل ز غم تو گشت بی تاب حسین، این چشم تهی نگشت از آب حسین.

یادتان باشد لباس مشکیم را تا کنید، گوشه‌ای از قبر من این جامعه را هم جا کنید.

کاش من در شام تاسوعا بمیرم تا شما، خرجیم را نذر ظهر عاشورا کنید.

محرم آمد و ماه عزا شد، مه جانبازی خون خدا شد، جوانمردان عالم را بگویید، دوباره شور عاشورا به پا شد.

سلام من به محرم به غصه و غم مهدی، به چشم کاسه ی خون و به شال ماتم مهدی.

همه ماه است محرم، همه جا کرب و بلاست، در جهان موج جهاد تو روان است هنوز.

بر تمام خنده هایم خطی از ماتم بکش، پاک کن شادی ز دل جایش هزاران غم بکش.

ایام سوگواری آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام تسلیت باد.

تا بال و پر عشق به جانم دادند، در وادی عاشقان مکانم دادند، گفتند که کجاست کعبه اهل ولا، درگاه حسین را نشانم دادند.