شهادت امام صادق علیه السلام را خدمت تمام مسلمین جهان تسلیت و تعزیت عرض می نمائیم. همو که گستردگی دانشش از یک سو و اخلاق کریمانه و مقام معنوی اش از سوی دیگر، شاگردان فراوانی را از فرق مختلف برای خوشه چینی در محضر آن حضرت گرد آورده بود. شهادت امام صادق علیه السلام : ششمین پیشواى شیعیان نام مبارکش «جعفر»،­کنیه  اش «ابوعبداللَّه» و لقب هایش «صابر»، «فاضل»، «طاهر»، «قاهر»، «باقى»، «کامل»، «منجى»، «فاطر» و «صادق» است. که لقب اخیر از همه مشهورتر است[بحارالانوار، جلد 47، ص 11]. ­ملقّب شدن امام علیه السلام به هر یک از لقب هاى یاد شده، بیانگر تجلّى و ظهور بیشترآن صفت در وجود مبارک ایشان است وگرنه امام جعفر صادق علیه السلام و دیگر امامان معصوم مظهر همه ارزشها و ملقب به صفات نیک هستند. امام جعفر صادق علیه السلام سیمایى جذّاب، نورانى و ملکوتى داشت، بدان سان که رسول اکرم­ (ﷺ) و دیگر معصومان و پیامبران الهى داشتند. ­شناخت عمیق امام جعفر صادق علیه السلام از مقام ربوبى حق تعالى، او را در میدان عمل به عبادتى گسترده و خالصانه وامى داشت. مبارزات امام جعفر صادق علیه السلام متناسب با شرایط سیاسى جامعه و نیز موقعیّت و نیاز مخاطبان با بیانات مختلف و شیوه هاى گوناگون تبیین مى  شد. تضادّ بین جبهه امامت به پیشوایى امام جعفر صادق علیه السلام و جبهه خلافت عباسى به سرکردگى منصور، روز به  روز شدیدتر و شکاف بین دو جبهه، عمیقتر مى  گشت. منشأ اساسى آن، فعالیت هاى بنیادى و متعرضانه پیشواى ششم در ابعاد مختلف علمى، فرهنگى و سیاسى که لبه تیز همه آنها دستگاه خلافت بود، از یکسو؛ و روحیّه سلطنت طلبى و ضدّ دینى منصور، از دیگر سوى بود. منصور بر خلاف دیگر خلفاى اموى و عبّاسى که از نزدیک با امامان علیهم السلام محشور نبودند، پیش از انتقال قدرت به بنى عباس، ارتباط نزدیک و تنگاتنگ با امام جعفر صادق علیه السلام داشت و از نزدیک آن حضرت را مى شناخت و همین مسأله موجب شد که پس از دستیابى به قدرت، وجود آن پیشواى بر حق را بزرگترین خطر براى حکومت خود بداند و مبارزه با آن حضرت را در سر لوحه برنامه  هاى خود قرار دهد.