حدیثی درمورد بیمار

1. امام علی علیه السلام می فرماید: هرگاه خداوند بنده ای را دردمند کند به اندازه بیماری اش گناهان او را می زداید.

منبع: دعائم الاسلام، ج۱، ص۲۱۸.

2. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند: انسان نزد خداوند درجه ای دارد که تنها با عمل خود به آن نخواهد رسید تا اینکه بدنش به بلایی گرفتار شود و بدین وسیله، به آن درجه دست یابد.

منبع: الدعوات، ص۱۷۲.

3. امام كاظم عليه السلام :اِدْفَعوا مُعالَجَةَ الاَْطِبّاءِ مَا انْدَفَعَ الدّاءُ عَنْكُمْ فَاِنَّهُ بِمَنْزِلَةِ الْبِناءِ قَليلُهُيَجُرُّ اِلى كَثيرِهِ؛

امام کاظم علیه السلام فرمودند: تا زمانى كه بيمارى، به جد با شما درگير نشده است، درگير معالجه طبيبان نشويد، كه درمان به مانند ساختمان است كه اندک آن، شخص را به مقدار فراوانش مى كشاند.

منبع: علل الشرايع، ص، ۴۶۵، ح ۱۷.

4. امام على عليه السلام :مَنْ تَطَبَّبَ فَلْيَتَّقِ اللّه َ وَ لْيَنْصَحْ وَ لْيَجْتَهِدْ؛

امام علی علیه السلام فرمودند: هر كس طبابت مى كند، بايد تقواى الهى پيشه كند، خيرخواه باشد و سعى خود رابه كار برد.

منبع: دعائم الاسلام، ج ۲، ص ۱۴۴، ح ۵۰۳.

5. پيامبر صلي الله عليه و آله :مَنِ اسْتَقَلَّ بِدائِهِ فَلا يَتَداوَيَنَّ فَاِنَّهُ رُبَّ دَواءٍ يورِثُ الدّاءَ؛

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: هر كس مى تواند با بيمارى خود، سر كند، از درمان بپرهيزد، زيرا بسا دارويى كه خود، بيمارى زاست. منبع: نثر الدر، ج ۱، ص ۱۸۱.

6. امام صادق عليه السلام :اِنَّ نَبيّا مِنَ الاَْنْبياءِ مَرِضَ، فَقالَ: لا اَتَداوى حَتّى يَكونَالَّذى اَمْرَضَنى هُوَ الَّذى يَشْفينى. فَاَوحَى اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ لا اَشْفيكَ حَتّى تَتَداوى، فَاِنَّ الشِّفاءَ مِنّى؛

امام صادق علیه السلام فرمودند: پيامبرى از پيامبران بيمار شد. گفت درمان نمى كنم تا همان كسى كه بيمارم كردهاست، خود درمانم كند. خداوند عزوجل به او وحى فرستاد: شفايت نمى دهم، مگر آن كه درمان كنى، كه شفا از من است.

منبع: مكارم الاخلاق، ص ۳۶۲.