از نیمه شب گذشته و خوابش نبرده بود طفل سه ساله ای که، دگر سالخورده بود در گوشه خرابه، به جای ستاره ها تا صبح، زخم های تنش را، شمرده بود.

ویرانه ام پر میشود از عطر کیسویت، بابا کجا بودی چرا خاکی شده مویت.

بعد تو ضرب المثل شد دختران بابایی اند.

با کاروان نیزه سفر می کنم پدر، با طعنه های حرمه سر میکنم پدر.

دخیل کنج ضریح رقیه خاتونم، میان نه فلک و هفت تخت و ارض و سما.

طفل افتاده ز پا منتظر توست بیا آقا جانم.

جانم عالم به فدای دل بابایی تو.