حضرت عباس علیه السلام باب الحوایج بودن را از مادرش حضرت ام البنین سلام الله علیها آموخته.

میرزا تقی خان امیرکبیر: دوران افول و عقب ماندگی ملت ها زمانی شروع شد که جایی اندیشیدن را تقلید، جایی تلاش و کوشش را دعا، جایی فکر کردن به آرزوهای بزرگ را قناعت، و جایی اراده برای رفتن و رسیدن را قسمت،

قَالَ اَلله تَبَارَكَ وَ تَعَالَى : شَهْرُ رَمَضانَ الَّذي أُنْزِلَ فيهِ الْقُرْآنُ هُديً لِلنَّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدي‏ وَ الْفُرْقانِ «۱۸۵ سوره بقره»

امام على عليه السلام: نشستن در مسجد نزد من، از نشستن در بهشت، نيكوتر است؛ زيرا در بهشت، خشنودى من فراهم است و در مسجد ، خشنودى پروردگار من.(إرشاد القلوب، صفحه 218 )

مادری که اگر چه در کربلا نبود، ولی دلش تا ابد در کربلا ماند.

قال رسول الله صلی‌الله علیه و آله: هر کس از پرداخت مزد کارگری خودداری ورزد، لعنت خداوند بر او باد.

امیرالمؤمنین عليه السلام: رِضاكَ عَن نَفسِكَ مِن فَسادِ عَقلِكَ: امام علی علیه السلام فرمودند : از خود راضى بودن، نشانه تباهى عقل توست. منبع: غررالحكم حدیث5412.