دیباچه ی عشق و عاشقی باز شود، دلها همه آماده پرواز شود، با بوی محرم الحرام تو حسین، ایام عزا و غصه آغاز شد.

عالم همه قطره و دریافت حسین، خوبان همه بنده و مولاست حسین، ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش، از بس که کرم دارد و آقاست حسین.

به سینه هر که تمنای کربلا دارد، همیشه در دل خود روضه ای به پا دارد‌

امام رضا علیه السلام: چون ماه محرم می رسید کسی پدرم علیه السلام را خندان نمی دید، غم اندوه بر چیره بود تا آنکه ده روز می گذشت، روز دهم روز سوگواری و اندوه و گریه او بود.

کسی که عشق تو را دارد چه کم دارد.

امام حسین علیه السلام: من کشته اشک ام، هیچ مومنی مرا یاد نکند، مگر گریستن بر من.

یاد تو کردیم بلا دور شد، ذکر تو شد نور علی نور شد.

بدون عشق تو عالم کجا بها دارد.

در زیر خیمه اش همه یک خانواده ایم.

نسیم روزه وزیده، محرم آمده است.

محرم ماه عاشورا است و شهید شش ماهه.

محرم ماه دلهای شکسته کودکان حرم است.

محرم ماه داغ برادر است و سرداری که مشک بر دندان در راه خیمه های کودکان تشنه آسمانی گام برمی‌دارد.

تسلیت ای یاران ماه محرم شد، بزم عزاداران حلقه ماتم شد.

دست ز تو نمی کنم تا که وصال من دهی.

ماه شهادت پسر فاطمه زهرا سلام الله علیها تسلیت باد.

خدایا شفاعت امام حسین علیه السلام را روز ورود در صحنه محشر به من روزی کن.

آمدی ای ماه خونین، جان فدای مقدمت، همنشین من شدی، من نیز گردم همرهت.

تا دل ز غم تو گشت بی تاب حسین، این چشم تهی نگشت از آب حسین.

عمری است نیازمند این درگاهم، یک لحظه گدای خویش دریاب! حسین.

یادتان باشد لباس مشکیم را تا کنید، گوشه‌ای از قبر من این جامعه را هم جا کنید.

این حسین کیست که همه عالم دیوانه اوست، این چه شمعیست که جانها همه پروانه اوست.

کاش من در شام تاسوعا بمیرم تا شما، خرجیم را نذر ظهر عاشورا کنید.

ایام سوگواری سید و سالار شهیدان تسلیت باد.

محرم آمد و ماه عزا شد، مه جانبازی خون خدا شد، جوانمردان عالم را بگویید، دوباره شور عاشورا به پا شد.

سلام من به محرم، محرم گل زهرا، به لطمه های ملائک به ماتم گل زهرا.

سلام من به محرم به غصه و غم مهدی، به چشم کاسه ی خون و به شال ماتم مهدی.

تا قیامت ز قیامت تو قیامت برپاست، از قیام تو پیام تو عیان است هنوز.

همه ماه است محرم، همه جا کرب و بلاست، در جهان موج جهاد تو روان است هنوز.

دلم برای روضه های محرم تنگ شده.