امیرالمؤمنین علیه السلام:
لجاجت زیان بارترین اشیا در دنیا و آخرت است.
منبع: غررالحکم ح10640.
امام علی علیه السلام فرمودند : هیچ مرکبى سرکش تر و چموش تر از مرکب لجاجت نیست.
منبع: غررالحکم ح10643.
فروتنی و تکبرامام علی علیه السلام فرمودند : فروتنی، انسان فروپایه را بلند مرتبه می گرداند. تکبر، شخص بلند مرتبه را پست می کند.
منبع: میزان الحکمه، ج۱۳، ص۲۲۴.
امیرالمؤمنین عليه السلام: مَن رَكِبَ مَركَبَ الصَّبرِ اهتَدى إلى مِضمارِ النَّصرِ: امام علی علیه السلام فرمودند : هر كه بر مركب شكيبايى نشيند، به خطّ پايان پيروزى رسد .
امیرالمؤمنین عليه السلام: جِماعُ الشَّرِّ اللَّجاجُ و كَثرَةُ المُماراةِ: امام علی علیه السلام فرمودند : كانون بدى ها، لجاجت و مجادله زياد است.
منبع: غررالحكم حدیث 4795.
امام صادق عليه السلام: المَنُّ يَهدِمُ الصَّنيعَةَ: امام صادق علیه السلام فرمودند : منّت نهادن، خوبى را از بين مى برد.
منبع: ميزان الحكمه جلد6 صفحه241.
امیرالمؤمنین عليه السلام: رِضاكَ عَن نَفسِكَ مِن فَسادِ عَقلِكَ: امام علی علیه السلام فرمودند : از خود راضى بودن، نشانه تباهى عقل توست.
منبع: غررالحكم حدیث5412.
امیرالمؤمنین عليه السلام: مَن كانَ مُتَكبِّرا لم يَعدِمِ التَّلَفَ: امام علی علیه السلام فرمودند : كسى كه متكبّر باشد، از نابودى در امان نيست....
منبع: غررالحكم حدیث8132.
امام صادق علیه السلام: تَوَقَّع أمرَ صاحِبِكَ لَيلَكَ و نَهارَكَ: امام صادق علیه السلام فرمودند: در شب و روزت منتظر امر (فرج) مولايت باش.
منبع: بحارالأنوار جلد 98 صفحه 159.
امام على عليه السلام: التَّفَكُّرُ في آلاءِ اللّهِ نِعمَ العِبادَةُ: امام علی علیه السلام فرمودند: انديشيدن درباره نعمت هاى خدا، چه نيكو عبادتى است.
منبع: غررالحكم حدیث1147.
امام صادق عليه السلام: مِن أحبِّ الأعمالِ إلى اللّهِ عزّ و جلّ إدْخالُ السُّرورِ على المؤمنِ: إشْباعُ جَوْعَتِهِ، أو تَنْفِيسُ كُرْبَتِهِ، أو قَضاءُ دَينِهِ: امام صادق علیه السلام فرم
مولا على عليه السلام: مَنِ اقتَصَرَ على بُلغَةِ الكَفافِ فَقَدِ انتَظَمَ الراحَةَ، و تَبَوَّأ خَفضَ الدَّعَةِ: امام علی علیه السلام فرمودند : هر كه به اندازه ی كفاف بسنده كند، آسايش ي
امام کاظم علیه السلام فرمودند : زراعت در زمين هموار مى رويد، نه بر سنگ سخت و چنين است كه حكمت، در دل هاى متواضع جاى مى گيرد نه در دل هاى متكبر.
منبع: تحف العقول، ص ۳۹۶.
