آیت الله مدرس می گفت: در نجف که تحصیل می کردم، حجره ای داشتیم که فرش آن قطعه حصیری بود که موقع خواب کنجایش تمام اندام مرا نداشت، الان هم با آن که هر چه بخواهم در اختیارم قرار می دهند، باز مانند دوران
الهی به این سفره برکت بده ..... به این مائده شکر نعمت بده
همه شاد گردیم در این زندگی ..... به بانی این سفره رحمت بده
به آشپز و میزبان و هم میهمان ..... تن سالم و شان و شوکت بده
