الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ لمّا مَرَّ برجُلٍ يَتكَلَّمُ بِفُضولِ الكلامِ ـ : إنّك تُملِي على حافِظَيكَ كِتابا إلى رَبِّكَ ، فَتَكَلَّمْ بما يَعنيكَ و دَعْ ما لا يَعنيكَ؛...................
و إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لا تُحْصُوها إِنَّ اللَّهَ لَغَفُورٌ رَحيمٌ : و اگر بخواهید که نعمتهای خدا را شماره کنید هرگز نتوانید، که خدا در حق بندگان بسیار آمرزنده و مهربان
جلوه گل عندلیبان را غزلخوان می کند....
نام مهدی صد هزاران درد درمان می کند.....
مدعی گوید که با یک گل نمی آید بهار......
من گلی دارم که دنیا را گلستان می کند...
امام على عليه السلام: مَن كَثُرَ مُناهُ كَثُرَ عَناؤُهُ: امام علی علیه السلام فرمودند : هر كه آرزوهايش بسيار باشد، رنجَش بسيار خواهد بود.
منبع: غررالحكم حدیث 8603.
امام صادق عليه السلام: مِن أحبِّ الأعمالِ إلى اللّهِ عزّ و جلّ إدْخالُ السُّرورِ على المؤمنِ: إشْباعُ جَوْعَتِهِ، أو تَنْفِيسُ كُرْبَتِهِ، أو قَضاءُ دَينِهِ: امام صادق علیه السلام فرم
