دیگر مرا ام البنین نخوانید، در کربلا دیگر پسر ندارم.

حضرت سکینه دختر امام حسین علیه السلام را بخاطر کمال باطنی، جمال ظاهری و حسن خلق، عقیله القریش گفته اند.

باید به عشق گنبد تو یا کریم شد.

طفل افتاده ز پا منتظر توست بیا آقا جانم.

رمز قرآن از حسین آموختیم، ز آتشش ما شعله ها افروختیم، ای صبا آی پیک دور افتادگان، اشک ما را بر مزار او رسان.

عمری است نیازمند این درگاهم، یک لحظه گدای خویش دریاب حسین.

آبروی حسین به کهکشان می ارزد، یک موی حسین بر دو جهان می ارزد.

محرم شد از غم، نگاهم گرفت، به سوزانترین اشک، آهم گرفت، شکست در گلو بغض سوزان من، و عطر حسین روح و جانم گرفت.

هر کجا سایه ای زپرچم اوست.

امام موسی کاظم علیه السلام: هر که خشم خود را از مردم باز دارد خداوند عذاب روز قیامت را از او باز می‌دارد.

من به امید نگاه رحمت تو آمدم.

امام حسین علیه السلام: من برای عبرت و پند دیگران شهید میشوم.

باز این چه شورش ست که در خلق عالم است، باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است، باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین، بی نفخ صور خاسته تا عرش عظم است.