فلسفه عید قربان سر بریدن نیست، دل بریدن است، دل بریدن زهر آنچه که به آن تعلق داریم.

جز شور خدا بر سر ندارد زینب، دلواپسی از کسی ندارد زینب.

پیامبر رحمت صلی الله علیه و آله: خداوند عید قربانی را بر نهاد تا مستمندان از گوشت سیر شوند؛ پس از گوشت قربانی به ایشان بخورانید.

عید سعید قربان، عید نور و بندگی است.

ذبح کن شیطان جهلت، وقت قربانی رسید.

امام باقر علیه السلام: خداوند قربانی کردن و اطعام کردن را دوست دارد. منبع: وسائل الشیعع، ج ۲۴، ص ۲۸۹

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله: از نشانه های مومن گریه بر مسلم علیه السلام است.

میا به کوفه، عزیز زهرا مسلم شده بی یاور و غریب و تنها.

اینجا دگر از بیعت و یاری خبری نیست، دیگر خبر از لشکر چند صد خبری نیست، وقتی که بیایی ز سفیرت اثری نیست، از او زره و خود و عبا و سپری نیست.

گفتم بیا به کوفه ولی پشیمان شدم حسین جان.

دختر در کودکی درهای برکت را بر روی پدرش می‌گشاید.

حسین جان اگر خودم به تو گفتم بیا نیا برگرد حسین جان.

سلام ما به حسین و سفیر عطشانش، که در اطاعت جانان گذشت از جانش، به آن غریب ترین سربه دار وادی عشق، به «مسلم بن عقیل» و دو نور چشمانش.