ولادت حضرت علی اکبر علیه السلام و روز جوان بر تمامی مسلمانان جهان مبارکباد الگوکیری از شجاعت و سخاوت حضرت علی اکبر علیه السلام؛ حضرت علی اکبر علیه السلام در یازدهم شعبان سال ۳۳ هجری قمری، دو سال قبل از کشته شدن خلیفه سوم عثمان چشم به جهان گشود. حضرت علی اکبر علیه السلام از طرف پدر به خاندان وحی متصل بوده، جده والامقامش حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است. در صولت و شکوه و صلابت همانند امیرالمومنین امام علی علیه السلام و در رعنایی و زیبایی و خوش سیمایی و خلق والا، همچون نبی گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم است.ایشان فرزند امام حسین علیه السلام است. چنانچه بخواهیم از دیدگاه مکتب شیعه، حضرت علی اکبر علیه السلام را توصیف نماییم. علاوه بر تمام مزایا و مناقب فوق، از شهدای کربلاست که شجاعانه برای دفاع از دین جدش رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم جنگید و به شهادت رسید. اما از نظر فضایل حضرت علی اکبر علیه السلام به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم شباهت دارد. حضرت علی اکبر علیه السلام دارای فضایلی خاص است او را از سایر اولاد ائمه جدا نموده است. آن حضرت در دامان پدر بزرگوارش حضرت حسین بن علی علیه السلام و عموی مظلومش حضرت امام حسن مجبتی علیه السلام بزرگ شد. یکی از مواردی که عظمت وجودی حضرت علی اکبر علیه السلام را می رساند و در واقع از فضایل منحصر به فرد آن حضرت است جمله معروفی است که حضرت اباعبدالله هنگام رسیدن بر سرنعش جوانش فرموده است و آن جمله این است: "پس از تو خاک برسر دنیا". حضرت علی اکبر علیه السلام فرزند حسین بن علی علیه السلام است. کسی که در دامان پیشگامان سخا و بخشش بزرگ شده باشد. مسلما این خصوصت نیک را نیز را از آنان به ارث بوده است.در تاریخ زندگانی حضرت علی اکبر علیه السلام وارد شده است که آن حضرت در مدینه منزلی داشت و سالن غذا خوری را مخصوص مهمانان ایجاد کرده بود که در خانه اش به روی همه باز بود. حضرت علی اکبر علیه السلام تمام خصوصیات جسمی و زیبایی صورت را از جدش به ارث برده بود. حضرت علی اکبر علیه السلام دوران جوانی و زندگانی کوتاه خود را در متن حوادثی سپری نمود که هر یک از آن حوادث به نوبه خود در تاریخ اسلام، ماندگار شدند. حوادث تلخی، که شنیدن و گفتن آن بسیار آزار دهنده است. دوران عمر حضرت علی اکبر علیه السلام را از جنبه حوادث سیاسی می توان به سه دوره کلی تقسیم کرد. دوره ی اول مصادف با حیات و زندگی جد بزرگوارش، امیرالمومنین امام علی علیه السلام است. ایشان در این مقطع بین ۶ تا ۷ سال داشته و شاهد ماجرای شهادت امام علی علیه السلام بوده است. در واقع از همان دوران کودکی، شاهد وقایع و حوادث روزگار خود بود. از زمان خرد سالی، با فتنه ها و حیله های حکومت شوم و نکبت بار بنی امیه آشنا شد و با شعار ضد دینی و ضد توحیدی قوم بنی امیه، واقف بود. ایشان در زند جد بزرگوارشان در دوران کودکی تعلیم قرآن و حدیث می دیده تا به مردم زمان خود منتقل کند. دوره دوم عمر آن حضرت، مصادف با جریانات سیاسی و حوادثی بود که عموی بزرگوارش امام حسن علیه السلام با آن دست به گریبان بودند. همیاری و همراهی او با عمویش امام مجتبی علیه السلام به حدی بوده که اگر جریانی مشابه قضیه کربلا، برای عمویش رخ می داد او همانند جانفشانی و ایثارگری که در کربلا نشان داد، برای عموی عزیزش انجام می داد. اما دوره سوم در آن دوره، حضرت علی اکبر علیه السلام همچون خورشیدی تابان درخشید دوران امامت امام حسین علیه السلام بود. او در این مرحله به عنوان وزیر و بازوی پدر خود انجام وظیفه می نمود. تا جایی که بسیاری گمان می نمودند که امام و خلیفه بعد از امام حسین، فرزند بزرگتر او یعنی علی اکبر است. لیاقت و عظمت وجودی او در این مرحله، آنقدر آشکار بود که معاویه، تنها او را لایق حکومت و رهبر امت اسلامی می پنداشت. حضرت علی اکبر علیه السلام با مردم ارتباط نزدیک و معاشرت نیکویی داشت. با آنان مهربان و گشاده رو بود به آنانی که محتاج و مستمند بودند کمک و یاری می نمود او یقینا این ارتباط و مردمداری را از جد مکرمش نبی اسلام به ارث برده است. رهانیدن مردمی که به مکتب مادی بنی امیه گرفتار شده بودند اقتضاء می کرد تا جریانی همچون جریان کربلا رخ دهد تا در ضمن آن عده ای از بهترین انسانها که هر کدام به نوبه خود خورشیدی عالمتاب در آسمان انسانیت بودند، جدا شده و با وجود پاک خویش ارزشهای ماوراء مادی را به انسانها برگردانیده و اجتماع دینی را از چنگال تربیت یافتگان فرهنگ بیگانه، نجات دهند. که حضور چهره ی جوانی همچون علی اکبر علیه السلام و سایر جوانان پاک که در حادثه کربلا جان خود را از دست دادند. در راستای همین آرمان و هدف الهی بود.