حدیثی در مورد جوانمردی از معصومین علیهم السلام 1. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمودند : جوانمردى در سفر عبارت است از : بخشيدن زاد و توشه خود به همراهان و خوش اخلاقى و شوخى كردن ، به شرط آن كه معصيت خدا نباشد. منبع: ميزان الحكمه، جلد5، صفحه 314. 2. قـالَ عَـلِىٌّ عليه السلام: مَعَ الثّروَةِ تَظْهَرُ المُـرُوَّةُ؛ حضرت على عليه السلام فرمود: جوانمردى هنگام دارايى آشكار مى شود. منبع: تصنيف غررالحكم، ص 258. 3. قالَ النَّبِىُ صلي الله عليه و آله: مُـرُوَّتُـنا أَهْـلُ الْبَـيْتِ، أَلْعَفْوُ عَمَّنْ ظَلَمَنا وَ اِعطاءُ مَنْ حَرَمَنا؛ پيامبر اسلام صلی الله عليه و آله و سلم فرمود: مروّت ما اهل بيت، گذشت از كسى است كه به ما ظلم كرده و بخشش به كسى است كه ما را محروم كرده است. منبع: البحار، جلد 17، ص 41، ط قديم و سفينة البحار، جلد 2، ص 363. 4.  قالَ رَجُلٌ لِلأمام الرِّضا عليه السلام: أَعْطِنى عَلى قَدْرِ مُرُوَّتِكَ. قالَ: لايَسَعَنى ذلِكَ فَقالَ: عَلى قَدْرِ مُرُوَّتى. قالَ عليه السلام: أَمّا اِذا فَنَعَمْ، فَأَعْطاهُ مِأَتَى دينارٍ. مردى خدمت امام رضا عليه السلام رسيد و عرض كرد: به من بقدر جوانمردى تان بخشش و عنايتى كنيد. حضرت فرمود: در توانم نيست. آن مرد عرضه داشت: پس به مقدار مروّت خودم چيزى به من بدهيد. امام فرمود: اكنون مى توانم، و دويست دينار به وى عطا كرد. منبع: بحارالانوار، ج 2، ص 29، و سفينة جلد 2. ص 364، به نقل از محاسن برقى. 5. قـالَ عَـلِىٌّ عليه السلام: أَلْفُتُوَّةُ عَـلى أَرْبَـعَةٍ: أَلتَّواضُعُ مَعَ الدَّوْلَةِ، وَ الْعَفْوُ مَعَ الْقُدْرَةِ، وَالنَّصيحَةُ مَعَ الْعَداوَةِ، وَ الْعَطِيَّةُ بِلا مِنَّةٍ؛ حضرت على عليه السلام فرمود: جوانمردى چهار گونه است: فروتنى، هنگام فرمانروايى و حكومت. گذشت، هنگام قدرت. خيرخواهى، هنگام دشمنى. و بخشش بدون منت گذاردى. منبع: السعادة الابدّية ص 83.