ولادت امام علی علیه السلام بر همه شیعیان  تبریک عرض مینماییم دوران کودکی مولود کعبه امام على علیه السلام از نظر تربیت ‏خانوادگى فوقالعاده بالا و چشمگیر بود. هر چند پدر گرامی ایشان ابوطالب (یکی از ۱۰ فرزند عبدالمطلب) نیز از بزرگان و رئیس قبائل مکه، رئیس قبیله بنی هاشم، متصدى امور کعبه و یکی از شخصیت‌های نقش آفرین صدر اسلام بود و در میان مردم موقعیت بى نظیرى داشت. ابوطالب (ع) پس از وفات عبدالمطلب، سرپرستی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم را بر عهده گرفت و پس از بعثت و آغاز رسالت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم، قوی‌ترین حامى و یاور آن امام علی علیه السلام در برابر دشمنان و بداندیشان محسوب می‌شد و سراسر وجودش، سرشار از بخشش، مهربانی و فداکاری در راه آیین توحیدی بود و در راه هدف مقدس پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم که همان گسترش آیین یکتاپرستی بود، با تمام وجود جانبازی و فداکاری کرد و گفت: تا جان دارم، از محمد صلی الله علیه و آله و سلم دفاع می‌کنم. مادر ارجمندش فاطمه زهرا سلام علیها هم از زنان پاکدامن و اسوه حقیقت و ایمان به شمار مى ‏آمد و نخستین زن از زنان عالم می‌باشند که پس از حضرت خدیجه کبرى سلام الله علیها به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم ایمان آورد. از آنجا که خداوند متعال می‌خواست ایشان به کمالات بیشتری نائل آید، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم وی را از بدو تولد، تحت تربیت غیر مستقیم خود قرار داد. پس از چند سال و در سن شش سالگی امام علی علیه السلام، بر اثر قحطی و خشکسالی عجیبی که در مکه اتفاق افتاد، ابوطالب پدر گرامی امام علی علیه السلام و عموی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم، با تأمین هزینه سنگین زندگی چند فرزند روبرو شد و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم با مشورت عموی خود عباس توافق کردند که هر یک از آنان فرزندی از فرزندان ابوطالب را نزد خود ببرند تا گشایشی در کار ابوطالب باشد. بر این اساس حضرت ابوالفضل علیه السلام، امام جعفر صادق علیه السلام  را و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم هم علی علیه السلام  را به خانه خود بردند و از آن پس حضرت علی علیه السلام از خانه پدر به خانه پسر عموی خود یعنی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم  منتقل و به طور کامل در کنار ایشان و تحت سرپرستی و پرورش مستقیم آن حضرت (ص) درآمد و آن چنان با پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم  همراه بود که حتی هر گاه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم از شهر خارج می‌شد یا به کوه و بیابان هم می‌رفت، او را همراه خود می‌برد.