حضرت خدیجه سلام الله علیها الگویی برای حیات طیبه است. دهم ماه رمضان مصادف است با سالروز وفات حضرت خدیجه علیهاالسلام . بانویی که خدمات گرانبهایی به اسلام کرد و درسایه همین خصوصیت، یکی از چهار بانوی برگزیده در درگاه خدا شد.[1] بانویی که شایستگی این را پیدا نمود که مادر حضرت زهرا سلام الله علیها شود. این شایستگی و لیاقت، ثابت می کند که به بها دهند نه به بهانه. پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم در وصف همسر بزرگوار خویش می فرماید: «...وَ رَزَقَنِيَ اللَّهُ مِنْهَا الْوَلَدَ إِذْ لَمْ يَرْزُقْنِي مِنْ غَيْرِهَا؛ ...و خدا از او فرزندانی به من داد در حالی که از دیگر زنانم به من فرزندی نداد».[2] اگر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در این حدیث از داشتن فرزندانی از حضرت خدیجه سخن می گوید، بدون شک از فرزند داشتن صرف نمی گوید؛ بلکه بالاتر از آن را مد نظر دارد. می توان گفت که حضرت خدیجه سلام الله علیها با پاکدامنی و اهتمام به مسلمانی، مصداقی از این آیه است: «مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى‏ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً؛ از مرد و زن، هر كس كار شايسته انجام دهد در حالى كه مؤمن است، مسلما او را به زندگى پاك و پاكيزه‏ اى زنده مى‏ داريم.»[2] بر اساس این آیه، زنان مومنه ای مثل حضرت خدیجه(علیها السلام) با اهتمام به مسلمانی و عمل صالح، حیات طیبه ای در این دنیا داشتند و مادر فرزندی شدند که مادر همه امامان است. این حیات طیبه با سختی ها و جانفشانی های زیادی بدست آمد. چنانکه  در بحث مجاهده و انواع آن یکی از هزینه هایی که در مجاهده صورت می گیرد بذل مال است[3]، و ایشان با بذل جان و مال خود در راستای پیشرفت اسلام، یک مجاهدت عظیم داشتند. اگر افراد جامعه اسلامی(مخصوصا بانوان) بخواهند که حیات طیبه داشته باشند، باید بها بپردازند. پدر و مادری که برای تربیت اسلامی فرزندان خود کاری نکنند و آنها را به حال خود رها کنند، نباید منتظر باشند که فرزندان آنها به آنها احترام گذاشته و گوش به حرف آنها بدهند و یا نباید انتظارات آرمانی از آنها داشته باشند که هر چه بکاریم همان بدرویم. پی نوشت:  1ــ منهاج البراعة في شرح نهج البلاغة (خوئى)، ج‏19 ، ص140. 2ــ روضة الواعظين و بصيرة المتعظين (ط - القديمة) فتال نیشابوری قرن ششم، ج‏2، 269.