چه سان باور کنم مرگ علی را، گمانم باز مولا رفته از هوش، سرای آن همه خوبی همین بود، که خون در سجده ریزد از سر و روش.

بگیر ای مرگ عالم را در آغوش، که از فرق علی میزند جوش، متاب ای مه متاب ای مه که امشب، چراغ عمر مولا گشته خاموش.

به جز سجاده و محراب خونین، به هر جا بنگرم باشد سینه پوش، در و دیوار مسجد را میشوید، مبادا تا شود این خون فراموش.

آخرین کلام امیرالمومنین در مورد اجرای عدالت بود حتی در حق قاتل خویش.

علی بار سفر بسته برای دیدار.

به خدای کعبه رستگار شدم.

دیگر رسید لحضه ی  فردای بی علی.

لحضه ی ضربت خوردن حضرت علی علیه السلام.

ما خرابیم ولی خانه ات آباد یا علی.

پیامبر رحمت صلی الله علیه و آله و سلم: یا علی! هر کس از امت من تو را دشمن بدارد، دیگر برای من مهم نیست او یهودی خواهد مرد یا مسیحی. منبع: الفردوس، ج ۵، ص ۳۱۶